สกู๊ปหน้า 1

ธรรมกาย"ดูดทรัพย์"!!
วัดก็ได้ลูกศิษย์ก็ไพบูลย์

วัดพระธรรมกายถือว่า เป็นวัดที่มีความสามารถในการดึงดูดคนเข้าด้วยอย่างแท้จริง ด้วยกรรมวิธีหลากหลาย ที่ดึงคนเรือนหมื่นเรือนแสนให้เข้าวัด

ไม่ว่าจะเป็นการ "ทำบุญ" ให้กลายเป็นตัวสินค้า ทำ "นิพพาน" ให้จับต้องได้ และในงานวิจัยของ ดร.อภิญญา เฟื่องฟูสกุล เกี่ยวกับวัดพระธรรมกายที่สนับสนุน โดย ศูนย์พุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนถึงแรงจูงใจอีกประการที่ทำให้สมาชิกเข้าวัดนั่นคือ ปัจจัยทางเศรษฐกิจ
ตัวอย่างที่ยกให้เห็นถึงสานุ ศิษย์ที่ชื่อ ว. ทำธุรกิจรถทัวร์ ระยะแรกมีปัญหาอย่างมาก แต่เมื่อกลายมาเป็นลูกศิษย์วัด กิจการก็ดีวันดีคืน เพราะได้สมาชิกชองวัดช่วยเหลือเช่า รถ จนขยายกิจการแทบไม่ทัน และ ก็กลายเป็นบุคคลที่นำรถทัวร์มาช่วย เหลือกิจกรรมของวัดอย่างต่อเนื่องมาตลอด
ในรายงานวิจัยของ ดร. อภิญญา ยังระบุว่าในยุคอสังหาริมทรัพย์ เฟื่องฟู สมาชิกแกนนำของวัดพระธรรมกายจะมีส่วนช่วยเหลือซื้อ-ขายที่ดินระหว่างกัน โดยเฉพาะ มูลนิธิวัดพระธรรมกายถึงกับกระโดดลงมาทำโครงการอสังหาริมทรัพย์เองในชื่อโครงการตะวันธรรมตะวันทอง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากวัดนัก และมีการแจกแผ่นพับ ใบปลิว มีการประชุมแกนนำกลุ่มกัลยาณมิตรอย่างคึกคัก เพื่อโปรโมตโครงการนี้โดยเฉพาะ
ใครที่อุดหนุนโครงการนี้ยังมีการโฆษณาว่า เป็นการทำบุญทางอ้อมด้วย เพราะรายได้จากโครงการ วัดจะนำไปใช้ในกิจการ เผยหลังจากนั้นมีโครงการบ้านและที่ดินอื่น เกิดขึ้นตามมา บางโครงการก็ไม่ใช่ของวัดโดยตรง แต่เป็นโครงการของสมาชิกระดับนำ โครงการส่วนใหญ่จะอยู่ไม่ไกลจากวัดนัก โดยโครงการตะวันธรรมตะวันทองนี้เป็นตัวอย่างของการขยายอาณาจักรธุรกิจของวัด โดยอาศัยเครือข่ายสมาชิกเป็นฐาน
ดร.อภิญญา ยังมีการรวบรวมรายชื่อธุรกิจในเครือของวัดพระธรรมกายอีก โดยแยกเป็นบริษัททำโครงการพัฒนาที่ดินได้แก่บริษัทดูแวค, บริษัทดีเวิลด์, บริษัทบัวบานการเกษตร, บริษัทยูทาวน์, บริษัทดีวีเอ็น บริษัทธรรมกิจนิเวศน์ รวมไปถึงธุรกิจอื่น ๆ เช่น บริษัทเอพริลที่ได้รับสัมปทาน 30 ปี ในการเช่าบ้านพักบนภูกระดึง ซึ่งเป็นยอดดอยที่ พระไชยบูลย์� ธัมมชโย เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย พาลูกศิษย์ไป "อัด" วิชชาธรรมกายชั้นสูง และถือเป็นความใฝ่ฝันของลูกศิษย์วัดพระธรรมกายที่ต้องการได้รับอภิสิทธิ์สูงสุดนี้จากเจ้าอาวาส
ไม่เพียงแต่ เสี่ย ว. หรือธุรกิจอื่น ๆ ที่ดร.อภิญญา ยกตัวอย่างเท่านั้น ยังมีเสี่ย หรือเจ้าสัวคนอื่น ๆ ที่เดินตามรอยบุญของวัดพระธรรมกายด้วยเช่นกัน อาทิ มืออาชีพด้านการขายอย่าง เสี่ยมานิต ศิษย์เอกธรรมกายผู้เข้มแข็ง สามารถเปลี่ยนสถานะจากลูกจ้าง กินเงินเดือน กลาย มาเป็นเถ้าแก่ ก็เพราะวัดพระธรรมกายนี่แหละ โดยเสี่ยมานิตเคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า ตนได้ไปกราบเท้าหลวงพ่อเจ้าอาวาส ขอทำโครงการบ้านจัดสรรใกล้กับวัด หลังจากนั้น ก็ได้ซื้อที่ดินผืนงาม 60 ไร่ ติดวัดพระธรรมกายคล้าย ๆ กับเป็นที่ดินผืนเดียวกัน และนำมาร่วมทุนกับ เจ้าของห้างขายยาอังกฤษ ตรางู จัดทำโครงการคอนโดมิเนียม เมืองแก้วมณี ขายให้กับลูกศิษย์วัดพระธรรมกายโดยเฉพาะ
ปรากฏว่า ทำออกมาเท่าไหร่ก็ขายดิบขายดี โตสวนกระแส ทั้ง ๆ ที่ราคาขายแพงกว่าโครงการอื่น ๆ เพราะจับกลุ่มเป้าหมายคือสานุศิษย์วัดพระธรรมกายที่ต้องการอยู่ใกล้วัด
โครงการเมืองแก้วมณียังเปิดขายจนถึงปัจจุบัน
นอกจากนั้นยังมี บริษัทสยามสินธร ที่มีรายงานว่าได้นำโครงการตะวันธรรมตะวันทอง ที่มูลนิธิพระธรรมกายเคยเปิดขายและไม่ค่อยประสบความสำเร็จนักมาปัดฝุ่นจัดทำโครงการใหม่
สำหรับบริษัทสยามสินธรนี้เดิมผู้ถือหุ้นรายใหญ่คือ บริษัท แลนด์ แอนด์ เฮ้าส์ ที่ อนันต์ อัศวโภคิน เป็นประธาน ต่อมาแลนด์ แอนด์ เฮ้าส์ ได้ขายหุ้นบางส่วนออกไป และอนันต์ถือเป็นศิษย์เอกของวัดพระธรรมกาย และประธานการสร้างธรรมกายเจดีย์ 7 หมื่นล้านบาท และในการก่อสร้างเจดีย์นี้ก็มีบริษัทคริสเตียนีและนิลเส็น เป็นผู้ดำเนินการก่อสร้าง
ประวัติของบริษัทคริสเตียนีฯ เดิมก็มีสภาพเหมือนกับบริษัทสยาม สินธร ตรงที่มีบริษัทแลนด์ แอนด์ เอ้าส์ ถือหุ้นใหญ่ต่อมาขายหุ้นไปเช่นกัน และจนปี 2537 อนันต์ขึ้นมาเป็นประธานบริษัท
ส่วนศิษย์ของวัดคนอื่น ๆ ที่มีธุรกิจพัฒนาที่ดินอาทิ จีรวัฒน์ ภรรยา อดีตข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ในกระทรวงมหาดไทยเข้าไปเป็นกรรมการ บริษัทพัฒนาที่ดินถึง 7 บริษัท ทั้งในกรุงเทพฯ ใกล้ ๆ กับวัดพระธรรมกาย และที่ เชียงใหม่
ส่วนกลุ่มธุรกิจอื่น ๆ ของลูกศิษย์วัดพระธรรมกายที่น่าสนใจอาทิของ เสาวลักษณ์-สุวัลลีย์ ซึ่งมีบริษัทพัฒนาที่ดินทั้งในกรุงเทพฯ เชียงใหม่ รวมไปถึงกิจการโรงเรียนอนุบาลและจะสร้างโรงพยาบาลขึ้นมาด้วย
และคงจะไม่จำกัดเฉพาะธุรกิจอสังหาริมทรัพย์เท่านั้นที่ทำให้ลูกศิษย์ลูกหาของวัด ได้ทั้งบุญ ได้ทั้งโภคทรัพย์ ไม่ว่าจะเป็น สำนักพิมพ์ ร้านขายหนังสือ, การทำเสื้อยืดขาย, ทำเสื้ออุบาสก-อุบาสิกา, ทำพระขาย, ทำลูกแก้ว ที่แค่ขายลูกศิษย์ก็แย่แล้วเพราะรับออเดอร์ไม่ทันแล้ว ยังไม่นับรวมถึงการนำ ธุรกิจขายตรง ไปขายให้หมู่มวลกัลยาณมิตรที่ทำให้ยอดขายพุ่งพรวดทันตาเห็น
บรรดาลูกศิษย์บางคน จึงเชื่อมั่นในอานุภาพของวัด และทุ่มเททำบุญ ทุ่มเททำงาน บริจาคเต็มที่โดยไม่ต้องรอให้เห็นบุญในชาติหน้า ชาติไหน ๆ หรือไม่ต้องรอได้สมบัติจักรพรรดิติดไปในภพเบื้องหน้า เหมือนกับที่หลวงพ่อธัมมชโยกล่าวไว้ก็ได้
เพราะในชาตินี้ อานุภาพ แห่งการ "ดูดทรัพย์" ก็เห็นแจ่มแจ้งกันอยู่แล้ว !!!!!
และคงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ทำธุรกิจกับวัดเพราะวัดถือเป็นนิติบุคคลทำสัญญาซื้อขาย และนิติกรรมใด ๆ ตามที่กฎหมายกำหนดได้เต็มที่ อยู่ที่ว่าใครจะหาช่องทางได้เท่านั้น
อยู่ใกล้วัด หากินกับวัด เป็นเรื่องธรรมด๊า...ธรรมดา !!!.

LE FastCounter

	ธรรมกาย"ดูดทรัพย์"!! วัดก็ได้ลูกศิษย์ก็ไพบูลย์ วัดพระธรรมกายถือว่า เป็นวัดที่มีความสามารถในการดึงดูดคนเข้าด้วยอย่างแท้จริง ด้วยกรรมวิธีหลากหลาย ที่ดึงคนเรือนหมื่นเรือนแสนให้เข้าวัด

ไม่ว่าจะเป็นการ "ทำบุญ" ให้กลายเป็นตัวสินค้า ทำ "นิพพาน" ให้จับต้องได้ และในงานวิจัยของ ดร.อภิญญา เฟื่องฟูสกุล เกี่ยวกับวัดพระธรรมกายที่สนับสนุน โดย ศูนย์พุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนถึงแรงจูงใจอีกประการที่ทำให้สมาชิกเข้าวัดนั่นคือ ปัจจัยทางเศรษฐกิจ ตัวอย่างที่ยกให้เห็นถึงสานุ ศิษย์ที่ชื่อ ว. ทำธุรกิจรถทัวร์ ระยะแรกมีปัญหาอย่างมาก แต่เมื่อกลายมาเป็นลูกศิษย์วัด กิจการก็ดีวันดีคืน เพราะได้สมาชิกชองวัดช่วยเหลือเช่า รถ จนขยายกิจการแทบไม่ทัน และ ก็กลายเป็นบุคคลที่นำรถทัวร์มาช่วย เหลือกิจกรรมของวัดอย่างต่อเนื่องมาตลอด ในรายงานวิจัยของ ดร. อภิญญา ยังระบุว่าในยุคอสังหาริมทรัพย์ เฟื่องฟู สมาชิกแกนนำของวัดพระธรรมกายจะมีส่วนช่วยเหลือซื้อ-ขายที่ดินระหว่างกัน โดยเฉพาะ มูลนิธิวัดพระธรรมกายถึงกับกระโดดลงมาทำโครงการอสังหาริมทรัพย์เองในชื่อโครงการตะวันธรรมตะวันทอง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากวัดนัก และมีการแจกแผ่นพับ ใบปลิว มีการประชุมแกนนำกลุ่มกัลยาณมิตรอย่างคึกคัก เพื่อโปรโมตโครงการนี้โดยเฉพาะ ใครที่อุดหนุนโครงการนี้ยังมีการโฆษณาว่า เป็นการทำบุญทางอ้อมด้วย เพราะรายได้จากโครงการ วัดจะนำไปใช้ในกิจการ เผยหลังจากนั้นมีโครงการบ้านและที่ดินอื่น เกิดขึ้นตามมา บางโครงการก็ไม่ใช่ของวัดโดยตรง แต่เป็นโครงการของสมาชิกระดับนำ โครงการส่วนใหญ่จะอยู่ไม่ไกลจากวัดนัก โดยโครงการตะวันธรรมตะวันทองนี้เป็นตัวอย่างของการขยายอาณาจักรธุรกิจของวัด โดยอาศัยเครือข่ายสมาชิกเป็นฐาน ดร.อภิญญา ยังมีการรวบรวมรายชื่อธุรกิจในเครือของวัดพระธรรมกายอีก โดยแยกเป็นบริษัททำโครงการพัฒนาที่ดินได้แก่บริษัทดูแวค, บริษัทดีเวิลด์, บริษัทบัวบานการเกษตร, บริษัทยูทาวน์, บริษัทดีวีเอ็น บริษัทธรรมกิจนิเวศน์ รวมไปถึงธุรกิจอื่น ๆ เช่น บริษัทเอพริลที่ได้รับสัมปทาน 30 ปี ในการเช่าบ้านพักบนภูกระดึง ซึ่งเป็นยอดดอยที่ พระไชยบูลย์� ธัมมชโย เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย พาลูกศิษย์ไป "อัด" วิชชาธรรมกายชั้นสูง และถือเป็นความใฝ่ฝันของลูกศิษย์วัดพระธรรมกายที่ต้องการได้รับอภิสิทธิ์สูงสุดนี้จากเจ้าอาวาส ไม่เพียงแต่ เสี่ย ว. หรือธุรกิจอื่น ๆ ที่ดร.อภิญญา ยกตัวอย่างเท่านั้น ยังมีเสี่ย หรือเจ้าสัวคนอื่น ๆ ที่เดินตามรอยบุญของวัดพระธรรมกายด้วยเช่นกัน อาทิ มืออาชีพด้านการขายอย่าง เสี่ยมานิต ศิษย์เอกธรรมกายผู้เข้มแข็ง สามารถเปลี่ยนสถานะจากลูกจ้าง กินเงินเดือน กลาย มาเป็นเถ้าแก่ ก็เพราะวัดพระธรรมกายนี่แหละ โดยเสี่ยมานิตเคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า ตนได้ไปกราบเท้าหลวงพ่อเจ้าอาวาส ขอทำโครงการบ้านจัดสรรใกล้กับวัด หลังจากนั้น ก็ได้ซื้อที่ดินผืนงาม 60 ไร่ ติดวัดพระธรรมกายคล้าย ๆ กับเป็นที่ดินผืนเดียวกัน และนำมาร่วมทุนกับ เจ้าของห้างขายยาอังกฤษ ตรางู จัดทำโครงการคอนโดมิเนียม เมืองแก้วมณี ขายให้กับลูกศิษย์วัดพระธรรมกายโดยเฉพาะ ปรากฏว่า ทำออกมาเท่าไหร่ก็ขายดิบขายดี โตสวนกระแส ทั้ง ๆ ที่ราคาขายแพงกว่าโครงการอื่น ๆ เพราะจับกลุ่มเป้าหมายคือสานุศิษย์วัดพระธรรมกายที่ต้องการอยู่ใกล้วัด โครงการเมืองแก้วมณียังเปิดขายจนถึงปัจจุบัน นอกจากนั้นยังมี บริษัทสยามสินธร ที่มีรายงานว่าได้นำโครงการตะวันธรรมตะวันทอง ที่มูลนิธิพระธรรมกายเคยเปิดขายและไม่ค่อยประสบความสำเร็จนักมาปัดฝุ่นจัดทำโครงการใหม่ สำหรับบริษัทสยามสินธรนี้เดิมผู้ถือหุ้นรายใหญ่คือ บริษัท แลนด์ แอนด์ เฮ้าส์ ที่ อนันต์ อัศวโภคิน เป็นประธาน ต่อมาแลนด์ แอนด์ เฮ้าส์ ได้ขายหุ้นบางส่วนออกไป และอนันต์ถือเป็นศิษย์เอกของวัดพระธรรมกาย และประธานการสร้างธรรมกายเจดีย์ 7 หมื่นล้านบาท และในการก่อสร้างเจดีย์นี้ก็มีบริษัทคริสเตียนีและนิลเส็น เป็นผู้ดำเนินการก่อสร้าง ประวัติของบริษัทคริสเตียนีฯ เดิมก็มีสภาพเหมือนกับบริษัทสยาม สินธร ตรงที่มีบริษัทแลนด์ แอนด์ เอ้าส์ ถือหุ้นใหญ่ต่อมาขายหุ้นไปเช่นกัน และจนปี 2537 อนันต์ขึ้นมาเป็นประธานบริษัท ส่วนศิษย์ของวัดคนอื่น ๆ ที่มีธุรกิจพัฒนาที่ดินอาทิ จีรวัฒน์ ภรรยา อดีตข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ในกระทรวงมหาดไทยเข้าไปเป็นกรรมการ บริษัทพัฒนาที่ดินถึง 7 บริษัท ทั้งในกรุงเทพฯ ใกล้ ๆ กับวัดพระธรรมกาย และที่ เชียงใหม่ ส่วนกลุ่มธุรกิจอื่น ๆ ของลูกศิษย์วัดพระธรรมกายที่น่าสนใจอาทิของ เสาวลักษณ์-สุวัลลีย์ ซึ่งมีบริษัทพัฒนาที่ดินทั้งในกรุงเทพฯ เชียงใหม่ รวมไปถึงกิจการโรงเรียนอนุบาลและจะสร้างโรงพยาบาลขึ้นมาด้วย และคงจะไม่จำกัดเฉพาะธุรกิจอสังหาริมทรัพย์เท่านั้นที่ทำให้ลูกศิษย์ลูกหาของวัด ได้ทั้งบุญ ได้ทั้งโภคทรัพย์ ไม่ว่าจะเป็น สำนักพิมพ์ ร้านขายหนังสือ, การทำเสื้อยืดขาย, ทำเสื้ออุบาสก-อุบาสิกา, ทำพระขาย, ทำลูกแก้ว ที่แค่ขายลูกศิษย์ก็แย่แล้วเพราะรับออเดอร์ไม่ทันแล้ว ยังไม่นับรวมถึงการนำ ธุรกิจขายตรง ไปขายให้หมู่มวลกัลยาณมิตรที่ทำให้ยอดขายพุ่งพรวดทันตาเห็น บรรดาลูกศิษย์บางคน จึงเชื่อมั่นในอานุภาพของวัด และทุ่มเททำบุญ ทุ่มเททำงาน บริจาคเต็มที่โดยไม่ต้องรอให้เห็นบุญในชาติหน้า ชาติไหน ๆ หรือไม่ต้องรอได้สมบัติจักรพรรดิติดไปในภพเบื้องหน้า เหมือนกับที่หลวงพ่อธัมมชโยกล่าวไว้ก็ได้ เพราะในชาตินี้ อานุภาพ แห่งการ "ดูดทรัพย์" ก็เห็นแจ่มแจ้งกันอยู่แล้ว !!!!! และคงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ทำธุรกิจกับวัดเพราะวัดถือเป็นนิติบุคคลทำสัญญาซื้อขาย และนิติกรรมใด ๆ ตามที่กฎหมายกำหนดได้เต็มที่ อยู่ที่ว่าใครจะหาช่องทางได้เท่านั้น อยู่ใกล้วัด หากินกับวัด เป็นเรื่องธรรมด๊า...ธรรมดา !!!.